මිනිසා ලොව පහළ වූ තැන් පටන් අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීම සදහා විවිධ ක‍්‍රම උපයෝගී කොට ගෙන තිබේ. ඊට මුල් වූයේ භාෂාවයි. අද ලෝකයේ පවත්නා භාෂාවන් මිනිසාගේ පරිණාමය හා ක‍්‍රමයෙන් වෙනස්ව දියුණු වූ බව පෙනේ. භාෂාව හැසිරවීම සදහා මිනිසා පළමු කොටම උපයෝගී කරගෙන ඇත්තේ අංග චලන හා කටින් පිටවන ශබ්දයි. ශබ්ද උපයෝගී කරගෙන අකුරු ද අකුරු උපයෝගී කරගෙන වචන ද බිහිවී ඇත.මේ අනූව ජනගහනයේ ව්‍යාප්තියත් සමග විශාල පිරිසක් සමග හා ඈත සිටින පිරිස් සමග අදහස් හුවමාරු කර ගැනීමේ අවශ්‍යතාව ඇතිවිය.
භාෂාව යනු ශක්ති ප‍්‍රවාහයක් වේ. මේ ශක්තිය හේතුකොට අලූත් අලූත් වාක්‍ය නිර්මාණය කිරීමට මිනිසාට හැකියාවක් ලැබී තිබේ. මිනිසා කරන්නේ තමා සතු මේ භාෂා ශක්තිය හෙවත් ශක්‍යතාව පිහිට කොට ගනිමින් තමාට අවශ්‍ය වාක්‍යක් අලූතින් නිර්මාණය කර ගැනීමයි. මානව භාෂාව සතුන්ගේ සන්නිවේදන කාර්යාවලියෙන් වෙනස් වන්නේ මෙම ශක්‍යතාව නිසාය. තම තමන්ට අවශ්‍ය යම් අරමුණු ඉටුකර ගැනීමට ශබ්ද නිපදවීමට හෝ අංග චලනය කිරීමට තිරිසන් සතුන්ට පුලූුවන. ඓහෙත් මේ සතුන් උපන්දා සිටම මැරෙන තුරුම යොදන්නේ එකම ශබ්ද සමූහයක් හෝ අංග චලන සමුහයකි.සත්ව වර්ගයා අතුරින් කථා කිරීමේ සහ ලිවීමේ ප‍්‍රාගුණ්‍යය ලබාගෙන ඇත්තේ මිනිසා විසිනි. කථා කිරීම ලිවීම යන දෙකෙන් ම කෙරෙන්නේ සන්නිවේදන කාර්යයකි. තව ද ලේඛනය හා සම්බන්ධ සන්නිවේදන මාර්ග රාශියක් ඇත්තේය. වාක්‍ය රචනා ,ශාස්ත‍්‍රීය ලේඛන, නව කතා, කාව්‍ය, නාටකාදී නිර්මාණාත්මක රචනා පුවත්පත් ලේඛන ආදී විවිධ ලේඛන සඳහා භාෂාව උපයෝගී කරගනු ලැබේ.
මෙහිදී පුවත්පත් කලාවට යොදාගන්නා භාෂාව පිළිබඳව ද සැලකිලිමත් වීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.ග‍්‍රන්ථාරූඪ භාෂා ව්‍යවහාරයක් අවශ්‍යයැයි මෙහිදී අදහස් නොකරයි.මෙහිදී අවශ්‍ය වන්නේ සරල සුගම බස් වහරකි. පුවත්පත් බස යැයි වෙනම බසක් නැත.සෙසු ලේඛන කටයුතු සඳහා යොදාගන්නා බසමයි පුවත්පත් සැකසීමට යොදා ගැනෙනුයේ. පුවත්පත්හි බසේ සරල බවත් කෙටි බවත් තිබිය යුතු බව නම් සැබෑය.
ශාස්ත‍්‍රීය ලිපියක මෙන් නොව පුවත්පත් වාර්තාවක කෙටි වැකි ද කෙටි ශීර්ෂ පාඨ ද යෙදෙන්නේ එ බැවිනි.එහෙත් ඒ සඳහා නිවැරදි ව බස හැසිරවීමේ නිපුණතාවය නොවුවහොත් ලියන තැනැත්තා අදහස්කළ දෙය පාඨකයාට තේරුම් ගත නොහැකිය.
”ඔබගේ වැකියක්
පදයක් අකුරක් අරුත
රසය ලකර නොනසා
පෙරැුලළිය නොහැකි වේවා!”
යැයි කුමාරතුංග මුනිදාසයන් පැවසූ අදහස පුවපත් කලාවේදීන්ට ද පොදුය.ඒ අනුව පුවත්පත්හි භාෂාව හැසිරවීම මනාකොට සිදු කළ යුතුය.
අන් සෑම මාධ්‍යකට ම විශේෂ වු රූපවාහිනිය හෝ සිනමාව තුළ රූපය මුල් කරගත් භාෂාවක් ද ගුවන්විදුලිය තුළ හඬ මුල් කරගත් භාෂාවක් ද භාවිතා වන අතර පුවත්පත් මාධ්‍යයේ ලිඛිත අක්ෂර ක‍්‍රම තම ප‍්‍රධාන භාෂාව ලෙස භාවිතා කරයිග
පුවත්පතේ ඇති ලිපි ලේඛන වල නිර්මාණශීලිත්වය ඉස්මතු වන්ෙන්ත් සන්නිෙව්දන ගුණය ප‍්‍රබල වන්ෙන්ත් භාවිත භාෂාව මතයගපුවත්පත තුළ සාමාන්‍යයෙන් ෙල්ඛන භාෂාව අාකාර ෙදකකින් කි‍්‍රයාත්මක ෙව්ග
1නිර්මාණාත්මක භාෂාව
2ප‍්‍රකාශන භාෂාව
ශී‍්‍ර ලාංකීය සමාජය තුළ වඩාත් පාඨකයාෙග් ජන විඥානයට සමීප වු ඔවුන් අතර බහුල වශෙයන් භාවිත වන්නා වු මාධ්‍යකි පුවත්පත් මාධ්‍යයග1832 ජනවාරි 07 වන දින කලම්බු ජර්නල් නමින් ඇරඹුන ශී‍්‍රලාංකීය මුල් ම පුවත්පත් කි‍්‍රයාවලියේ සිට මේ ෙමාෙහාත දක්වා ලාංකීය සමාජය තුළ විවිධ පුවත්පත් විවිධාංගීකරණයෙන් යුතුව විවිධ මානයන් ඔස්ෙස් ග‍්‍රාහක සමුහය ෙවනුෙවන් නිර්මිත වු බව පැවසිය යුතුයග
පුවත්පත තුළ දැකිය හැකි ලිපි ෙල්ඛන නිර්මාණ රැුසකිගඑය පුවත්පතෙහි අන්තර්ගතයයි. මෙම අන්තර්ගතය ප‍්‍රධාන කොටස් 3ක් යටතේ හඳුනාගත හැක. එනම් ප‍්‍රවෘත්ති, විශේෂාංග, දැන්විම් යන්නයි. පුවත්පත් විසින් ආමන්ත‍්‍රණය කරනු ලබන පාඨකයා අනුව මෙම අන්තර්ගතය වෙනස්වේ. අන්තර්ගතය තුළ විශේෂාංග ද කොටස් කිහිපයක් යටතේ හඳුනාගත හැක.
x ප‍්‍රවෘත්ති හා ශීර්ෂ පාඨ
x කතු වැකි
x විශේෂාංග රචනා
x තීරු ලිපි
x කාටූන්
x චිත‍්‍රකතා
x වෙළඳ දැන්වීම්
ආදිය මෙහි ඇතුලත් වේ.මූලික වශයෙන් මෙසේ වර්ග කළ හැකි විශේෂාංග පිළිබඳව සාකචිඡුා කිරීමේ දී ඒ ඒ අංශ හා බැඳී ඇති විශේෂතා හඳුනාගත හැක. ඒ අනූව ලිපි ෙල්ඛන වලට අාෙව්ණික ෙලස නිර්මාණශීලී භාෂාව භාවිතා කළ හැකිය
No comments:
Post a Comment